Panggilan Dari Awak

Seperti malam-malam sebelumnya,saya call awak. Tapi waiting call. Mestilah saya tertanya-tanya siapa yang call awak atau awak call siapa malam-malam ni? Dengan rasa jauh hati, IPhone saya letakkan di atas tilam. Hati mula sedih. Beberapa minit kemudian, telefon bimbit saya berdering. Panggilan dari awak. Cepat pulak dia return call saya. Tak sampaipun 10 minit. 

Saya tahu, sebenarnya, awak tahu apa yang bermain di fikiran saya. Mana taknya, sayakan suka tanya siapa call awak. Cuma masa mood awak tak menentu hari tu, awak marah bila saya tanya macam-macam. So, mood awak yang baru mula baik dengan saya ni, saya tak nak rosakkan. Baru je saya rasa awak yang saya kenal dulu baru balik, tak naklah awak jadi orang lain macam hari tu. Lantas saya pendamkan saja soalan saya. 

"Kalau awak nak cakap dengan kawan awak dulu. Cakaplah," Rajuk saya dalam lembut dan baik. 

"Tak adalah. Cakap kejap je. Bukan lamapun," Ia membawa makna yang awak nak cakap dengan saya sekarang. Tapi mood saya dah tercalar. 

Semua soalan awak saya jawab sepatah-sepatah, menyembunyikan rasa hati. Awak tetap bercakap lembut dengan saya, bertanya itu dan ini. Awak tanya fasal meeting saya, fasal ATM dan macam-macam. Nada suara saya hambar menjawab. Bila saya tanya soalan, awak tetap layan saya dan bercerita tentang apa yang saya tanya cuma soalan saya malam ni tak banyak dan tak ceria. 

Apa yang saya tahu dari perbualan ni, awak baca status dan komen di Facebook saya sebab awak tahu apa yang saya reply komen kawan saya dan awak beri komen fasal tu. Perbualan dalam rasa berjauh hati ini lebih kurang 50 minit. 

Awak, saya suka berbual dengan awak. Cuma saya cemburu bila ada perempuan yang suka melayan awak begitu juga bila awak layan dia orang. Tapi cemburu saya ni saya kawal biar berpada. Takkanlah awak tak boleh kawan dengan orang lain kan? Takkanlah awak tak boleh sembang dengan orang? Saya kena faham awak. Bila awak bercakap baik dan call saya, itu yang lebih bermakna sebenarnya. 

Saya sayangkan awak.