Awak Dan Facebook Yang Dulu

Awak, Saya suka awak yang dulu. Awak yang penuh dengan kewibawaan seorang professional. Awak yang tak mudah tergoda dengan perempuan. Awak yang tak berperangai macam budak-budak remaja di Facebook. Awak nampak educated sangat. Komen awak, status awak, semuanya menunjukkan awak seorang yang berkerjaya dan pakar dalam pekerjaan awak. Dan perempuanpun tak berani menggedik-gedik dengan awak di Facebook. Saya nak komen lebih-lebihpun, saya segan walaupun ada sesetengah status tu awak tujukan buat saya dan ada komen-komen tertentu, untuk saya. Tapi masa tu, awak tak over, awak sangat menjaga tatasusila awak sebagai seorang lelaki. Awak tak mengada-ngada, sentiasa berkias dan ianya menampakkan kesopanan dan kematangan awak. Begitu juga saya, saya nak balas komen awakpun, saya fikir dulu sebelum tulis demi menjaga air muka awak dan air muka saya di hadapan khalayak. Saya segan nak komen ngada-ngada nak tunjuk pada orang yang kita sedang dilamun cinta. Saya hormatkan awak. Sebab saya rasa, saya perlu jaga air muka awak. Sebab kat FB tu ada kawan-kawan awak dari golongan professional, ada orang-orang muda, ada staff-staff awak, ada guru dan pensyarah saya, ada saudara-mara saya, ada kawan-kawan saya, ada student-student awak yang pernah training dengan awak. Kalau saya buat perangai mengada-ngada kat situ, mesti dia orang hilang hormat pada awak. Apatah lagi pada saya. Mesti dia orang kata saya bukan-bukan. Walaupun dalam Facebook, tatasusila harus dijaga sebab orang akan menilai peribadi kita daripada tulisan-tulisan kita. Sebab tu saya lebih suka chat dan call. Bebas nak cakap apa. Orang tak tahu. Tapi sekarang... Saya tak tahu kenapa. Kenapa awak jadi macam tu. Awak dah tak menjaga lagi kesopanan awak, kewibawaan awak. Awak banyak berubah. Tak macam dulu. Kadang-kadang, saya tertanya sendiri, betulkah yang saya baca tu status dan komen awak seperti usia awak sekarang? Kenapa tak sematang dulu? Masa saya masih punya Facebook, saya selalu perhatikan penulisan awak dan share awak kat Facebook. Komen awakpun saya baca walaupun yang reply. Dan saya tahu siapa yang selalu komen awak, like awak. Dan saya juga tahu ada orang yang masa saya kenal dengan awak dulu like status awak sampai sekarangpun maksud saya, masa saya ada Facebook. Bukan saya sstock awak. Mula-mula saya tak kisahkan Facebook awak. Tapi bila awak mula berubah, saya mula buat penelitian dan kajian. Dan perempuan-perempuan yang komen Facebook awak sekarangpun hebat-hebat. Tak padan dengan usia dan bergelar perempuan. Saya bukan baik sangat. Tapi kadang-kadang, saya geleng kepala sendirian bila baca komen perempuan-perempuan di Facebook awak. Mungkin saya ni perempuan kolot, tak moden, kuno, tak biasa dengan komen happy-happy kat Facebook. Macam mana saya nak tegur awak, bila sebut fasal Facebook je, awak mesti marah saya. Kononnya Facebook tu hak awak dan suka hati awak nak tulis apa. Memanglah hak awak. Tapi masa tu awak masih ada saya. Awak bagai tak umpamakan saya. Sedikitpun saya lihat awak tak rasa bersalah melayan perempuan lain di hadapan saya. Sedang saya selalu fikirkan perasaan awak bila nak balas komen lelaki di Facebook saya. Saya tak nak komen-komen Facebook saya buat awak marah, buat awak cemburu dan buat awak rasa curiga pada saya. Memanglah sekadar Facebook, tapi kesannya besar dan akan membawa padah. Saya nak awak selalu rasa selesa dan percayakan saya. Mungkin kalau saya layan lelaki lainpun awak tak kisah kot sebenarnya. Saya je yang sibuk-sibuk nak jaga hati awak. Mungkin awak dah tak sayangkan saya masa tu. Saya je yang perasan. Dulu, saya amat mengagumi dan segani sikap awak yang optimis dalam pekerjaan. Saya rasa segan bila berdampingan dengan awak sebab awak matang sangat, pentingkan kerjaya. Saya ingat lagi dulu, masa mula-mula saya hantar chat Tanya awak ni siapa, awak cakap, awak minta maaf. Awak sedang bekerja. Malam nanti baru boleh chat. Saya rasa bersalah sangat masa tu sebab ganggu awak bekerja. Saya rasa awak seorang yang sangat pentingkan kerjaya. Tapi sekarang... Saya tengok, kewibawaan awak tu sedikit demi ssedikit SEAKAN hilang. Saya tengok awak selalu aktif Facebook masa kerja. Awak kata mungkin sebab messenger tu auto kat PC awak, jadi bila awak on, orang Nampak awak online. Tapi, pernah awak cakap, awak tak buka PC tapi FB awak still online. Kadang-kadang, awak kata, awak sibuk. Kena cepat buat proposal dan report tapi kejap-kejap awak online. Kadang-kadang siap balas-balas komen. Saya bukanlah nak stock awak. Tapi awak tahu tak, sebagai perempuan yang mencintai, kami ada naluri dan gerrak hati apabila ada sesuatu yang di luar kebiasaan dalam perhubungan. Hal tu, saya tak ambil berat sangat. Saya fikir, mungkin awak tention buat kerja, so, bukalah Facebook untuk hilangkan stress. Baca apa yang awak suka dan balas komen kawan-kawan tu biasalah. Hilangkan bosan. Namun, situasi ni tak berlaku dulu masa kita mula-mula kenal. Dulu kalau awak sibuk, awak memang sibuk. Tak buka dah Facebook ni. Kadang-kadang sampai dua tiga hari awak tak online FB sebab tak ada masa. Walaupun saya online, awak tak peduli dah masa tu. Memang awak sangat komited pada kerja. Kenapa awak? Kenapa sekarang awak tak macam dulu? Kenapa awak berubah? Kalau nak ikutkan, dulu awak gred rendah dari sekarang. Sepatutnya sekarang awak lebih sibuk. Siap jadi boss pejabat lagi. Fikir positif, dulu awak banyak outstation, tulis jurnal dan bagi training. Maaf saya cakap awak. Bagi saya yang dah empat tahun bersama awak, melalui pemerhatian saya dan kesimpulan yang saya buat, kredibiliti awak merosot sejak akhir-akhir ni. Saya rindu awak yang dulu. Saya sayang awak. Tapi... Apalah hak saya untuk menegur awak lagi. Awak, Andai suatu hari nanti awak membaca entri saya ni. Saya harap awak tak marahkan saya atas teguran dan luahan saya. Saya harap, awak akan kembali berubah, menjadi awak yang dulu. Awak yang mempunyai tatasusila, sopan, matang dan tinggi kredibiliti sebagai orang lelaki yang bertanggungjawab yang saya yakin, idaman kebanyakan perempuan yang serius dalam perhubungan seperti saya. Yang benar-benar ingin menjadikan awak suami dunia dan akhirat.