Rangkuman Kenangan Silam 2012-2016

Bila terjaga dari tidur pagi tadi, saya teringatkan awak. Bukan berharap sejarah berulang. Tapi saya masih mencari di mana salah saya sehingga awak berubah, tak seperti dulu. Awak ingat tak awak? - Dulu kalau saya naik LRT untuk berurusan dan bawa barang, awak mesti Tanya, "Kenapa tak bagi tahu nak pergi? Saya boleh hantarkan," Dan saya akan jawab "Tak apalah. Saya dah biasa naik LRT. Saya OK," Awak akan balas "Dulu awak tak ada saya. Tapi sekarang, awak ada saya. So, awak kena share dengan saya kalau saya boleh buat, saya akan buat," Lama jugak keadaan ni berterusan dan akhirnya baru saya yakin untuk share dan minta tolong awak. Ingat tak awak? Kalau susah nak cari parking lepas tu dapat parking, awak mesti kata, "Ni mesti rezeki awak. Awakkan rajin solat," Apabila kita bergaduh. Saya mesti diam bila awak marah. Tak sampai lima minit, mesti awak cakap, "Awak, sorry awak. Saya minta maaf ya," Dan saya akan Tanya, "Kenapa?" Jawapan awak "Sebab saya marah awak." "OK, sayapun minta maaf ya awak. Saya pun salah jugak," Saya akan balas macam tu sebab tak nak awak terus rasa bersalah. Dan awak akan teruskan, "Saya tak tahulah. Awak selalu menang dengan saya," "Menang? Saya tak bertekak dengan awak pun," Saya pelik. "Sebab awak diam. Kelembutan awak tu membuatkan saya kalah dan rasa bersalah," Sebenarnya diam apabila lelaki marah ni saya belajar dari pengalaman dengan abah. Abah akan cepat pujuk saya balik kalau saya diam bila dia marah. "Tapi kadang-kadang apa yang awak marah tu betulkan?" "Ya, tapi saya tak perlulah marah," "Terima kasih awak, buat saya tenang," Saya selalu tuturkan ayat ni. Bila awak bawa saya makan kat kedai atau bagi saya makanan, awak akan Tanya, "OK tak awak? Best tak?" Saya akan senyum dan jawab "Best awak," Kadang-kadang, tak sempat awak Tanya, saya yang akan Tanya awak dulu, "Awak OK?" Awak akan balas, "OK," "Sedap tak awak?" "Sedap," Masa kita baru-baru dulu, saya takut nak call awak selalu sedangkan, saya nak selalu bercakap dengan awak. Sebab my first one marah bila saya call dia. Awak selalu cakap, "Awak boleh call saya bila-bila masa. Saya takkan marah. Kalau saya sibuk, saya bagi tahu dan akan call awak balik. Kalau awak tersedar pukul 3 4 pagipun, awak boleh call saya kalau tak boleh tidur," Dan ingat tak awak? Saya pernah call awak jam 3 pagi sebab mimpi buruk saya? Awak tenangkan saya dan saya tidur semula. Ingat tak awak, awak pulang dari kampung dan sampai KL lewat malam? Paginya saya tengok Whatsapp awak tak aktif dan saya call kejutkan awak. Bila saya di office, awak whatsapp saya dan still ucap terima kasih sebab kejutkan awak walaupun tak disuruh sedangkan masa saya kejutkan awak, awak dah ucap terima kasih kat saya. Lupakah awak yang awak pernah minta saya install Life360 kat phone saya? Sebab awak nak tahu ke mana saja saya pergi supaya awak tak risaukan saya? Awak siap buat alert bila saya sampai ke rumah dan office. Begitu jugak kalau awak sampai ke perkarangan rumah dan office saya, Life360 akan beri tahu saya. Saya pergi latihan Gunung Kinabalu pun awak perhati je jalan mana yang saya guna untuk larian. Ingat tak awak, saya pernah merajuk dengan awak? Saya tak jawab call awak beberapa hari. Masuk hari ketiga, waktu saya duduk-duduk tunggu waktu Isyak, Life360 berbunyi dan notifikasi yang awak berada di halaman rumah saya. Saya terkejut. Sebenarnya saya happy sangat tapi saja je buat-buat masih merajuk. Awak call, saya tak jawab tapi saya terus buka pintu. Awak menghulurkan saya durian, antara buah kegemaran saya. Awak cakap, "Tadi saya pergi makan dengan kawan-kawan. Semua orang belikan untuk keluarga dia. Saya tak ada keluarga kat sini. Saya ada awak je. So, saya beli untuk awak. Awak makan ya," "Terima kasih awak," Saya menyambut pemberian awak. Awak terus balik dan saya pun makan durian tu dengan housemate saya. Awak ingat tak pasu bunga yang awak beli dan awak tulis dengan cat emas kat bawahnya, saya dan awak. Awak beli pasu tu sebab saya mengadu kat awak, bunga yang awak beli dari Cameron Highland dan bagi saya dah nak kering. Dah layu. Awak ambil balik bunga tu dan awak jemur bagi kering dan awak cat semuanya dan isi dalam pasu tu dan hantar semula kat saya. Saya masih simpan awak pasu tu. Bila saya bawa awak jumpa kawan-kawan saya, on the way balik je awak akan Tanya, "Awak, OK tak awak saya layan kawan-kawan awak?" Dan selalunya awak memang layan kawan-kawan saya dengan baik. Awak selalu belanja kawan-kawan saya makan. Sampai kawan-kawan saya segan dan sayapun segan. Saya cakap dengan awak, "Awak, awak tak belanja dia orang pun tak apa. Dia orang pun cakap, dia orang boleh bayar sendiri. Dia orang segan," Awak cakap, "Tak apa awak. Saya bukan selalu ada dengan awak. Bukan selalu boleh tolong awak waktu awak memerlukan. Nak-naknya bila saya pergi outstation. Kawan-kawan awak yang tolong awak. So, ini adalah pemberian saya sebab hargai dia orang yang selalu tolong awak. Saya akan baik dengan siapa saja yang baik dengan awak. Kalau suka kawan dengan orang tu, saya pun akan baik dengan dia," Ingat tak awak, awak pernah kata, "Awak, nanti kita ajak Haida keluar makan ya, awak," Saya pelik. "Kenapa awak?" "Haida kan baik dengan awak. Selalu temankan awak. Awak selalu keluar dan makan best-best. Kita bawa Haida pulak." "Terima kasih awak sebab baik dengan Haida. Haida baik sebenarnya. Gaduh-gaduh tu biasalah. Adik-beradik," Bila awak bagi saya barang, dua tiga hari saya still cakap terima kasih kat awak. Sampai awak cakap "Tak ada apa awak. Sikit je yang saya bagi awak. Awak kan dah ucap terima kasih hari tu," Bila kita keluar shopping. Saya semestinya beli barang-barang saya. Dan awak akan kata, "Tak apa, saya bayar dulu," "Berapa awak barang saya tadi?" Saya akan Tanya harga untuk bayar balik kat awak. "Awak, saya bagi awak semua tu." "Eh, janganlah. RM200 lebih kot semua tu," "Tak apa saya bagi kat awak. Sebab awak baik sangat dengan saya. Saya tak minta awak balas. Cukuplah kalau awak sentiasa baik dengan saya. Saya akan buat yang terbaik selagi saya ada dengan awak supaya esok kalau berlaku apa-apa saya tak menyesal, sebab dah buat terbaik untuk awak," "Kenapa awak cakap macam tu?" Saya sedih. "Kita tak tahu apa yang akan berlaku awak," Masa mula-mula awak ambil saya kat rumah, dari pintu yang terbuka, awak Nampak dalam rumah saya. Awak kata, rumah saya bersih. Saya pandai jaga rumah. Tapi kosong. Awak kata, "Awak sebenarnya ada peluang untuk dapatkan apa yang awak nak dengan baik dengan orang. Maksud saya, dengan orang-orang yang minat kat awak." Saya bukan macam tu," "Saya tahu awak tak macam tu, sebab tu rumah awak kosong tak ada barang," Ya, sememangnya saya takkan minta walaupun dengan kesayangan saya. Kalau dia bagi, saya terima. Bila ada orang yang mengayat saya kat Facebook, awak cakap, "Saya tahu awak bukan orang yang mudah untuk jatuh hati. Sayapun susah nak buat awak percayakan saya." Masa saya mula-mula bela Si Chimuk, Chimuk beranak. Awak yang belikan sangkar untuk Chimuk dan hantar ke rumah saya. Kita bahagia awak. Kenapa ya jadi macam ni? Apa salah saya? Kat mana kurangnya saya?