Imam Zuhur Dalam Toilet

Bila ada masa terluang ni, banyak kenangan zaman sekolah dulu yang terimbau. Kalau semalam cerita pasal Ustaz Ibrahim, hari ni nak cerita pasal ustazah sekolah agama, Cikgu Zaleha. Kita orang panggil cikgu je kat ustazah ni, tak panggil ustazah. Cikgu Leha. Cikgu Leha ni guru besar sekolah agama Puteri Elizabeth. Dialah yang akan pastikan semua pelajar solat berjemaah waktu Zuhur dan Asar selain daripada mengajar sekolah agama. Hari Jumaat, budak-budak lelaki pergi masjid solat Jumaat. Kami yang tinggal ni akan solat Zuhur di surau sekolah. Imamnya dari kalangan pelajar perempuanlah. Masa saya junior, ikut jelah senior jadi imam. Tapiii... Bila saya jadi senior, sayalah yang disuruh menjadi imam. Cikgu Leha ni tak adil, asyik saya je kena jadi imam. Cikgu: Dah Tinta, ke depan. Saya: Kenapa saya kena duk depan? Cikgu: Kamu jadi imam. Pelajar senior lain ketawa perlahan sebab dia orang lepas. Saya: Minggu lepas saya dah. Dah banyak kali dah cikgu Cikgu: Eh, budak ni, banyak cakap. Lekas ke depan. Cikgu Leha menolak saya ke depan. Saya tarik muncung tak puas hati. Kenapa orang lain asyik selamat je? OK, tak apa. Tahulah saya apa nak buat minggu depan. Minggu depannya, bila loceng solat Zuhur berbunyi dan cikgu Leha round asrama, saya cepat-cepat beratur. Tapi bila barisan dah cukup dan lurus, ketika cikgu suruh bergerak ke surau, saya masuk semula ke asrama dengan alasan nak pergi toilet. Cikgu Leha suruh saya cepat. OK. Saya pun masuk toilet. Lepas masuk toilet, saya tunggu beberapa ketika di asrama sebelum ke surau. Bila dah agak-agak orang dah mula solat, baru saya naik ke surau. Hehehehe... Nakalkan? Cikgu Leha pun mula membebel marah saya lambat. Kalau nasib saya baik, saya jadi makmum masbuk. Kalau ramai yang lambat, saya kena jadi imam kedua. Hayyyoooo... Bila difikirkan balik, apa yang susah sangat jadi imam tu? Nak solat jugak. Yang menyorok tu kenapa? Mungkin sebab tak puas hati orang lain tak kena kot. Hahahahaha... Bila cikgu tanya siapa nak jadi imam? Kawan-kawan mesti ramai-ramai sebut nama saya. Benganglah. Dia orang tu tak nak pulak jadi imam. So, tak payah lawan, kita buat cara lembut heheheehe... Akhirnya, malas dah saya nak menyorok. Ikut jelah. Dan, Cikgu Leha ni selalu bawa saya balik rumah dia. Masakkan saya sedap-sedap. Kalau tak balik rumah dia pun, kalau saya minta nak makan mihun Singapura, dia mesti masakkan saya dan bawa satu bekas bagi saya kat sekolah. Siap dengan sambal kicap atau lada jeruk lagi. Cikgu Leha ni orang Singapura. Kawan-kawan selalu kata saya anak cikgu. Bukan sorang cikgu ramai cikgu yang dorang kata mak sayalah, kakak sayalah, abanglah, ayahlah. Dah cikgu-cikgu tu baik dengan saya, saya baiklah. Lagipun ramai yang tahu saya ni manja dan hati tisu. Hehehe... Rindulah zaman sekolah.